Tag: dichtkunst

Nee, het boeit ons niet: oogverblindende landschappen, uitgesterkte bossen of wandelingen over vulkanische korst.
Geef ons een vuurtje, stokkie en wij bakken worst.

Al dat overdreven gedoe van reizen in een wonderlijke wereld en een daarmee komend euforisch gevoel.
Wij ervaren makkelijker genot, gewoon met een vuurtje en marshmallows, is dat niet koel.

Wij blijven ver weg van weergaloze beestjes, rare vogels en zeeën blauwer dan azuur.
Nee, geen parel witte stranden, grote vissen of een adembenemende natuur.

Wat hebben wij te zoeken op de Noordpool, Himalaya of een een tropisch regenwoud?
En dan de Zuidpool, geen denken aan, dat is toch veel te koud.

Nou, we hebben het zeker wel geprobeerd: samen loeren naar besneeuwde bergtoppen, wandelen door bossen of zwemmen bij koraal.
Maar wat is daar nou leuk aan, wij zien er simpelweg geen heil in, is dat wel normaal?

Bij de Great Barrier was iedereen razend druk met camera’s, er werd zeker duizend keer geklikt.
Wij zater rustig op het bootje, keken naar het prachtige water en dachten: die mensen zijn getikt.

Wij hoeven niet zo nodig, aller hoogst, waanzinnig of verder dan de maan.
Gewoon een stukkie rijden, zolang we samen zijn, ja, dat vinden wij wat aan.

Simpel met ons busje is meer dan genoeg, en een lekkere zonnetje met 28 graad.
En mocht het toch gaan regenen dan duiken wij naar binnen en knuffelen tot en met de daad.

Maar, ’s avonds is het leukst, dan drinken we samen pilsjes, och wat hebben we een dorst!
Met als euforisch hoogtepunt, zelf een vuurtje maken en het bakken van de worst.